Artroskopia stawu barkowego

Artroskopowe leczenie stawu barkowego

Artroskopia jest metodą operacyjnego i małoinwazyjnego leczenia stawu barkowego. Zabiegi takie wykonuje się u pacjentów, u których w wyniku przebiegu różnych chorób czy urazów doszło do:

• wystąpienia znacznych dolegliwości bólowych,
• ograniczenia ruchomości stawu,
• niestabilności stawu,
• blokowania się stawu.

Staw barkowy składa się ze współpracujących ze sobą tkanek kostnych, chrzęstnych i miękkich. Tak zwana obręcz barkowa składa się z głowy kości ramiennej, panewki łopatki, obojczyka, więzadeł, mięśni i torebki stawowej.

Staw barkowy jest odpowiedzialny za wykonywanie bardzo złożonych ruchów. Ta złożoność sprawia jednak, że jest on podatny na różnego rodzaju urazy i schorzenia, które objawiają się bólem, ograniczeniem ruchomości a czasami nawet niestabilnością.

Dolegliwości ze strony stawu barkowego są obecnie dość powszechne. Ich najczęstszą przyczyną są:

• przeciążenia, powstające na skutek często powtarzanych, jednostajnych ruchów barkiem – występujące zarówno osób uprawiających sport, np. tenis, siatkówkę, piłkę ręczną, jak i wykonujących określoną pracę, np. malarzy,
• noszenie na ramieniu ciężkich toreb,
• długie godziny spędzane w bezruchu przed komputerem,
• nieszczęśliwy upadek i kontuzja barku podczas aktywności fizycznej a nawet zwykłego spaceru.

 

Jakie są schorzenia i urazy stawu barkowego?

Do najczęściej diagnozowanych schorzeń i urazów stawu barkowego należą:

• Uszkodzenie stożka rotatorów. Do takiego uszkodzenia może dojść podczas wykonywania czynności z rękoma uniesionymi do góry (np. malowania ścian czy szarpnięcia, gdy trzymamy się poręczy w tramwaju). Uraz taki objawia się m.in.: bólem barku zlokalizowanym z przodu lub boku ramienia, często występujący w nocy i uniemożliwiający leżenie na barku.
• Choroby zapalne stawów. Należą do nich m.in. reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa, łuszczycowe zapalenie stawów. W przypadku takich schorzeń często dochodzi do przerostu znajdującej się w stawie błony maziowej i nagromadzenia płynu wewnątrz stawu.
• Bark zamrożony czyli zarostowe zapalenie torebki stawowej. Jest to schorzenie, które charakteryzuje się występowaniem nagłego, niezwiązanego z żadnym urazem bólu barku oraz stopniowym ograniczeniem jego ruchomości. Najczęściej dotyka ono kobiet między 40. a 65. rokiem życia i najprawdopodobniej związane jest z zaburzeniami hormonalnym zachodzącymi w okresie menopauzy.

Jakie są wskazania do artroskopii stawu barkowego?

Wskazaniem do operacji barku metodą artroskopową są następujące schorzenia:

• zapalenie kaletki podbarkowej,
• ciasnota podbarkowa,

• uszkodzenie stożka rotatorów i rozerwanie pierścienia rotatorów,
• masywne zwapnienia ścięgien stożka,

• uszkodzenie obrąbka stawowego,
• obecność wolnych ciał wewnątrzstawowych,
• długotrwałe zapalenie błony maziowej,
• uszkodzenia chrząstki stawowej,
• choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego,
• niestabilność stawu ramiennego,
• uraz w obrębie górnej torebki stawowej,
• zarostowe zapalenie torebki stawowej tzw. zamrożony bark,
• degeneracja stawu w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawu.

 

Na czym polega artroskopia stawu barkowego?

Artroskopia stawu barkowego jest małoinwazyjnym zabiegiem chirurgii ortopedycznej, który pozwala na precyzyjną ocenę i leczenie różnorodnych problemów wewnątrz stawu przy minimalnym uszkodzeniu okolicznych tkanek.

Istota tej metody polega na tym, że do wnętrza stawu wprowadza się mikrokamerę i przy użyciu specjalnych narzędzi chirurgicznych można wykonywać nawet bardzo skomplikowane operacje bez konieczności otwierania stawu. Przebieg operacji obserwowany jest na monitorze telewizyjnym, często w znacznym powiększeniu. Doświadczony ortopeda jest w stanie w ten sposób naprawić uszkodzone części stawu zarówno chrzęstne, więzadłowe jak i kostne.

Operacja trwa zazwyczaj do 2 godzin i przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym lub splotowym. Pacjent zostaje ułożony w pozycji półsiedzącej lub leżącej bocznej (na zdrowym boku), w taki sposób aby operowany bark mógł znajdować się na specjalnym wyciągu. Przed przystąpieniem do operacji staw barkowy zostaje wypełniony specjalnym roztworem soli fizjologicznej,  a następnie ortopeda przez przygotowane wcześniej mikronacięcia wprowadza do stawu kamerę (artroskop) oraz narzędzia chirurgiczne. Podczas operacji lekarz może m. in. przeprowadzić:

• artroskopową rekonstrukcję stożka rotatorów, co przywraca ruchomość stawu,
• rekonstrukcję uszkodzonych ścięgien, która może przywrócić stabilność i funkcję stawu,
• stabilizację stawu,
• tenodezę głowy długiej mięśnia dwugłowego czyli relokację lub przeszczepienie uszkodzonego mięśnia dwugłowego, ramienia, która może poprawić funkcję i stabilność stawu ramiennego.

Po zabiegu pacjent porusza się samodzielnie. Rękę umieszcza w ortezie lub natychmiast rozpoczyna się rehabilitację. Jeszcze tego samego dnia pacjent może wrócić do domu. Szwy zdejmowane są po kilku dniach po zabiegu.